Hueyda El Saied, një vajzë që e deshi Shqipërinë si të ishte “puro” shqiptare, u nda nga jeta në moshën 46 vjeçare. Prej 23 nëntorit 2021, vajza me kaçurrelat e bukura, me një buzëqeshje që kurrë nuk i përfundonte, i mungon publikut dhe Tiranës së zhurmshme ku i provoi të gjitha, nga gazetarja, balerina, prezantuesja, piktorja…
Një vit pasi ajo humbi betejën me kancerin e gjirit, bashkëshorti i saj Thierry dhe djali Gabriel, në kuadër të Tetorit Rozë, kanë vendosur të ndajnë një letër falenderuese Hueydës, të cilën ajo e kishte shkruar gjatë kohës që kurohej në spital. Atë periudhë ajo ka realizuar dhe një pikturë.
“… Jam pacientja e dhomës 271, e shtruar prej disa javësh në QSHL, pas rëndimit të kancerit tim të trefishtë negativ të gjirit, me të cilin po luftoj prej më shumë se një viti”, e nis ajo letrën, ndërsa falenderon një nga një mjekët dhe infermierët që u kujdesën me të.
Më poshtë, piktura dhe letra e plotë e Hueyda El Saied
“Gabriel dhe unë jemi të kënaqur të ndajmë me ju këtë dëshmi”
“Pacientja e dhomës 271” nga Hueyda jonë e dashur më 19 tetor 2021, për luftën e saj kundër kancerit të gjirit!! Pra, dëshmi e trimërisë së saj të mahnitshme !! Menaxhuar nga Gabriel & Thierry
“… Jam pacientja e dhomës 271, e shtruar prej disa javësh në QSHL, pas rëndimit të kancerit tim të trefishtë negativ të gjirit, me të cilin po luftoj prej më shumë se një viti.
Kohët e fundit kam kuptuar se nuk jam vetëm në luftë dhe se çdo sukses ka qenë një punë ekipi. E kam fjalën sigurisht për personelin infermieror në kuptimin e gjerë: infermierët, mjekët, burrat dhe gratë, përfshihen të gjithë!
Kam zbuluar këtu njerëz të jashtëzakonshëm, profesionistë të përkushtuar, aq të përkushtuar dhe të këndshëm, saqë më mungojnë fjalët.
Kjo është arsyeja pse unë ju detyrohem.
Kështu, duke qenë se jam piktore, më lindi ideja të krijoj një pikturë kolektive në të cilën do të merrnin pjesë të gjithë.
Dhe të gjithë ranë dakord të kontribuojnë në këtë pikturë të titulluar Rilindja. Secili nga ana tjetër, ata pikturuan një pjesë të kësaj luftëtare shumëngjyrëshe, dhe ka qenë një goditje me penel kundër sëmundjes.
Prandaj, kjo pikturë është mënyra ime për të shprehur mirënjohjen time për 36 pjesëmarrësit dhe më gjerë për ato ekipe mjekësore që shpëtojnë jetë gjatë gjithë vitit.
Çfarë do të ndodhë, nuk do t’ju harroj kurrë: Vania, Cathy, Sabah, Hélène, Charles, Brigitte, Malou, Sophie, Marie, Caroline. Nicola, Micky, Nathalie, Coumba, Sophie, Antonio, Inès, Céline, Caroline, Fiona, Sophia, Laura, Tatiana, Alisson, Élise, Débora, Vanessa, Aude-Aline, Pauline, Lucie, Isabelle, Peggy, Julie, Hugo, Maryse dhe Razia.
Faleminderit shumë për kujdesin tuaj, mirësinë tuaj, bujarinë tuaj.
Faleminderit që keni qenë këtu dhe që jeni akoma këtu çdo ditë. Ju kryeni një punë mahnitëse.
Dhe faleminderit përsëri për ata që nuk mundën të merrnin pjesë në pikturë. Ne do të mbizotërojmë mbi ata shënues, ato tumore, ato metastaza, nuk do t’i lëmë të fitojnë.
Jeta është një e mirë e përbashkët. Fitorja është punë ekipi!”
