Një studim i vogël paraprak i kryer nga studiuesit në Imperial College London ofron të dhëna të reja për atë se pse një trajtim i përdorur për të lehtësuar simptomat e Parkinson-it ndaj disa pacientëve të cilit nuk ishin kuruar më herët ka dhënë rezultate pozitive.
Stimulimi i thellë i trurit (DBS) përfshin futjen e një elektrodë në një pikë të saktë të trurit të lidhur me një gjenerator impuls (një stimulues kardiakësh) në rajonin nën lëkurë.
Impulset e vogla elektrike që arrijnë në tru ndihmojnë për të arritur një reduktim të përkohshëm por të rëndësishëm në simptomat më të dukshme të sëmundjes së Parkinsonit, siç janë dridhjet e vazhdueshme.
Një numër i kufizuar i pacientëve, në një fazë të avancuar të sëmundjes përfunduan duke marrë trajtim për sëmundjen. Por, përballë rezultateve të kënaqshme, arsyeja për funksionimin e DBS ka mbetur e paqartë.
Studimi i ri duket se tregon se stimulimi i thellë i trurit rritet dhe forcon “grumbujt” e qelizave të trurit, mitokondritë. Ky përfitim do të riaktivizonte neuronet e dëmtuara duke rezultuar në një përmirësim motorik.
Sëmundja e Parkinsonit, përfshin humbjen progresive të qelizave në një zonë të trurit të quajtur substantia nigra ose substanca e zezë, e cila prodhon neurotransmetuesin dopaminë, i cili është thelbësor për shpërndarjen e “komandave” dhe për kontrollin e lëvizjeve të trupit.
Shkaqet fillestare të sëmundjes nuk janë të njohura, por një linjë e fundit e studimeve ka treguar se neuronet e substancës së zezë të pacientëve kanë më pak mitokondri strukturat që furnizojnë me energji qelizat dhe i mbajnë ato gjallë.
Shkencëtarët britanikë studiuan qelizat e trurit të tre pacientëve të vdekur për shkak të Parkinsonit të cilët ishin trajtuar me DBS; dhe të katër personave që kishin pasur Parkinson, por nuk kishin marrë asnjë trajtim.
Qelizat e trurit të pacientëve të grupit të parë treguan një numër më të lartë mitokondri, dhe në përmasa më të mëdha, krahasuar me ata që nuk janë trajtuar.
Nëse rezultatet konfirmohen në një numër më të madh pacientësh, mund të studioheshin trajtime të reja për të zgjatur jetën dhe funksionin e mitokondrisë, edhe në një nivel farmakologjik.
