Mjedisi më i ngjashëm me Tokën në mars është shkretëtira e Atacamas të Kilit, dhe zbulimi fantastik është bërë nga sonda robotike Zoë e cila ka nxjerrë disa baktere të çuditshme nga rëra, disa prej të cilave janë të panjohura për shkencën. Sipas studiuesve ka rëndësi të veçantë prania e secilës shenjë jete në Mars dhe nëse ka të tilla ato duhet me siguri të ndodhen nën sipërfaqen e Tokës sepse vetëm në këtë mënyrë mund t’i rezistojnë kushteve atmosferike. Rrezatimi i lartë, temperatura e ulët dhe mungesa e ujit e bëjnë jetën të pamundur mund të zhdukin plotësisht çdo mundësi jete në planetin e kuq. Shkencëtarët pohojnë se dikur planeti ka pasur sasi të duhura të ujit por së fundmi sipërfaqja është tejet e thatë dhe ka vetëm disa shtresa akulli në sipërfaqe megjithatë nuk përjashtohet mundësia që në thellësi nën sipërfaqet e akullit të rrjedhë uji. Nëse është kështu, kjo e bën më të mundshëm perspektivën e jetës në Planetin e Kuq.
Shkretëtira e zbuluar është aq e thatë sa nuk mund të bjerë shi për dekada apo shekuj në një kohë, gjë që e bën tepër të pamundur lindjen e jetës në të. Por vitin e kaluar, për herë të parë, disa mikrobe të gjalla u gjetën në sipërfaqen e kësaj shkretëtire. Sipërfaqja e Marsit, do të ishte shumë më e ashpër sesa sipërfaqja e shkretëtirës Atacama. Por kur Zoë gërmoi dhe mori mostrat në një thellësi prej 80 centimetrash, ajo gjeti mikrobe nën sipërfaqe që tregojnë, se mund të ketë një mundësi që në këtë planet të lindi jeta.
“Kjo është shumë emocionuese sepse tregon se sipërfaqja nëntokësore e Atacama përmban mikrobe shumë të specializuara që mund të lulëzojnë në tokat e kripura alkaline të Marsit.
Ekipi mori mbi 90 mostra të sedimenteve, të dyja nëpërmjet robotit, dhe gjeti se kolonizimi mikrobik ishte i pandjeshëm. Dhe ato zona që nuk ishin “pushtuar” nga mikrobet ishin më ekstreme në kushtet e tyre. Analiza e sedimentit tregoi se ajo ishte formuar shumë kohë më parë, kur uji ishte i bollshëm, por nuk kishte marrë ujë për një kohë të gjatë. Tokat marsiane janë ndoshta shumë të ngjashme me këtë në shumë vende edhe pse ndoshta jo të gjitha. Dhe ekipi mbetet me shpresën se ka ende rajone të banueshme në këtë planet edhe pse mund të jenë të pakta dhe larg mes tyre. Kolonizimi bakterial i baktereve është një tregues i stresit ekstrem mjedisor në këtë planet. Gjithsesi gjetja e baktereve marsiane, nëse ka, do të jetë ende një sfidë, por hulumtimi tregon se nuk është krejtësisht e pamundur. Hapi i radhës dhe ambicia e shkencëtarëve është të kërkojnë edhe më në thellësi të këtij planeti deri në 2 m dhe për të arritur këtë duhet të specializohen sondat robotike. Ata po mendojnë gjithashtu se ku do bëhen shpimet e radhës në Mars.
