Barcaleta e fundit nga Shkodra!
Thonë që paska një muaj që U shifka nëpër Shkodër fantazma e Shtjefën Palushit…
Ditën e natën u dëgjokan britmat e tij poshtë dritareve të shtëpive, me gojën që i merret për ibret, duke thënë… o hihihiqe mmmmmore hihihiqe, o iiiiik mmmmmore iiiiik!
Rrëfimet e shumta kishin një muaj që diskutoheshin në çdo tavolinë duke dhënë sejcili variantin e tij se kujt i drejtohet e pse.
Deri para dy ditësh kur u mor vesh përfundimisht e vërteta!
Të vërtetën e zbuloi mjeku i rojes gastroenterolog i spitalit që kishte shkuar dhe e kishte rrëfyer në polici!
Dy ditë më përpara rreth orës tre të mëngjesit ndërsa po merrte një sy gjumë sepse nuk kishte patur asnjë urgjencë, e kishte zgjuar të llahtarisur një zë që fliste me gojën që i merret e që me zor kuptohej!
Ammmman dododokkkktor m’ban dddddermmmmman se mmmmmmarova!
Dhoma bosh!
Zëri vazhdonte – m’ban dddddehrmmmman se mmmmmarova.
– kush je – kishte thirrur i lebetitur doktori!
– jam Tttttefffa
– cili Tefë?
– Ttttefff Papapaluuuuushshshi!
– Tefa ka ma shumë se 30 vjet që ka vdekë, kush je ti!
– jjjjam fëfëfëfannnnttttazmmmmaa!
Paaaaash zooooten mëëë nnnnndihndihndihmo sssssse jjjjam kaps!
Pas asaj nnnnjjjë mmuuj qi kkkkkaaaam ardh n’kyt dddyyynja pppër nji pishshshmannnllek me u mmmmarr me nji ppppronnnë se edhe Pauauauaulon e kkkkkam n’amamamerikë!
Ka nji mmmmuj qi nëpnëpëëër telelelevizizoooorat e Shkshkshkodranve shof e ndndij veç Eeeedddi Raaammen.
Mmmmir mmmmir qi nnnuk muuundesh me hap nji telelelevvvizor se tttë del Rrrrammmma, ppppor ka tri jjjavë qi nuk mmmmundem me dhi, se ssssa hap kapapapakun e nevnevevevojtores më del edhe aty!
