Nga Gent Strazimiri
Në një pjesë të mirë të botës së qytetëruar komisionet zgjedhore përbëhen nga njerëz të respektuar të komunitetit, jashtë partive politike.
Ky është një variant demokratik!
Ata janë përgjithësisht punonjës të shërbimit civil, punonjës të administratës, mësues…
Përzgjidhen sepse komuniteti i pranon si të paanshëm, persona me integritet, dhe mbi të.gjitha të palidhur në interesa me pushtetin, e kësisoj të pakorruptueshëm.
Po aq demokratik është edhe varianti i ruajtjes së votës përmes personave të besuar të forcave politike garuese, por qëllimi është një i vetëm: vullneti i qytetarit të shkojë në kuti dhe të numërohet!
Sistemi ynë funksionon sipas këtij të dytit, dhe them me plotë gojë “funksionon” sepse ka funksionuar derisa ka prodhuar rotacion politik.
Ka funksionuar kur qeveria nuk ka futur dorën e ndyrë të pushtetit për të intimiduar, blerë apo kërcënuar zgjedhësin.
Nëse qeveria e bën këtë, asnjë sistem nuk funksionon, dhe ky nuk është faji as i sistemit e as i militantëve partiakë.
Më mirë se kushdo tjetër, këtë e di kolegu im militant socialist, Ilirjan Celibashi, me të cilin kam mbi 20 vjet që përballem personalisht.
Fillimisht si një opozitar përballë zvministrit të brendshëm të qeverisë “Nano”, pastaj si një opozitar përballë ish-zvministrit të brendshëm të emëruar “arbitër zgjedhjesh” (Kryetar të KQZ), e më tej si një opozitar përballë ministrit të qeverisë në parlament, për të vazhduar me përballjen e sotme si një opozitar përballë ish- të gjitha këtyre që përmenda por përsëri në krye të KQZ, përsëri si … arbitër…
Për më tepër në zgjedhjet me “Celibashi 1” si arbitër, “arbitri” mbi “arbitër” tek i cili më duhej të kërkoja të drejtën që nuk ma jepte kolegu im militant socialist Ilirjan Celibashi, ishte Fehmi Abdiu, një koleg tjetër militant socialist, ish-deputet i PPSH, ish-nënkryetar i Grupit Parlamentar të PPSH me emrin e ndërruar, i emëruar “i pavarur” me të njëjtin vendim me të cili u emëruar Kryetar i Gjykatës Kushtetuese…
Në këtë përballje, herë kam arritur “t’ia lidh duart” e herë jo, por sistemi përgjithësisht ka funksionuar pikërisht kur asnjëri prej nesh nuk bënte sikur ishte i pavarur dhe nuk i lëshonim pe’ njëri-tjetrit…
“Nëna” e problemeve në këtë përballje, ishte kur kolegu im militant i forcës kundërshtare, përpiqej të bënte si … “i pavarur”, “i papolitizuar”… një lloj “shoqërie civile” që kapelen ushtarake e kishte në çantën e dorës… gjithnjë me vete…
Atëhere ishte dëmi më i madh, i fiksuar në çdo raport vëzhguesish ndërkombëtarë zgjedhjesh…
Sot, pas masakrës më të fundme zgjedhore të realizuar përsëri nën përgjegjësinë direkte të kolegut tim militant socialist Ilirjan Celibashi, ajo që më shqetëson nuk është masakra në vetvete, por fakti që modelin “Celibashi i pavarur”, na u dashka ta shtrijmë në të gjithë sistemin…
Propozimi e bën vetë kolegu im militant socialist Ilirjan Celibashi, i cili e di fort mirë se problemi në këtë vend është se administrata përbëhet pothuajse ekskluzivisht nga militantë, se ligji për nëpunësin civil është masakruar njësoj si zgjedhjet, se shtresa më e keqpërdorur nga kjo qeveri janë pikërisht mësuesit…
T’ia hedhësh fajin militantëve të partive garuese që ruajnë votën me pasion dhe vetëmohim, kur sistemi nuk funksionon pikërisht se ti vetë si militant socialist, me socialistët në pushtet, nuk do që të funksionojë, është një histori e vjetër sa kryqëzimi i Krishtit…
Me “bëjmë sikur” nuk zgjidhet asgjë, përkundrazi, vjen një moment që nuk ka më as ujë mjaftueshëm për të bërë sikur po lan duart…
“Problemi” ka mbi 20 vjet që je ti!
Shih e provoje njëherë se mos ndoshta nuk është dhe aq e vështirë të kryesh detyrën për të cilën paguhesh: të respektosh ligjin, edhe pse je militant socialist.
Unë e kam bërë gjithmonë dhe nuk më ka penguar aspak të mbetem militant i partisë sime!
Më beso, nuk është aspak e vështirë!
