Vajti një herë Nastradini e i lyp fqinjit kazanin borxh.
– Jo, se ma çpon! – i thotë fqinji
Jo kështu po ashtu, Nastradini ia mbush mendjen e ia merr kazanin. Pas dy ditësh ia kthen, bashkë me një kusi të vogël.
– Po kjo? – pyeti fqinji
– E polli mbrëmë kazani – iu përgjigj
Nastradini. Fqinji e mori gjithë qejf dhe e futi në shtëpi. Pas ca ditësh Nastradini ia kërkon prapë kazanin e këtë herë fqinji ia jep me shumë dëshirë. Por, prit e prit e tjetri nuk po ia kthente gjënë e vet. Kështuqë vete e i troket:
– Nastradin! Kazanin!
– Aaa! Kazani vdiq… – u përgjigj i pikëlluar ky
– Si more vdiska kazani? – qesëndisi fqinji i nevrikosur
– Epo një gjë që pjell edhe vdes! – e mbylli Nastradini
P.S: Nëse pishinën e paska vizatuar vet Rama, ç’të keqe ka ti bjerë me gomë po Rama?
