Pedagogu: Ti po hoqe këta, hoqe universitetin. Ju po prekët universitetin e keni shkatërruar, unë mbroj interesin publik. Të kishit ardhur para 3 muajsh. Kur Rama doli unë e përgëzova. Duam të na ndihmoni, jo të na shkatërroni. A keni fëmijë? A doni që fëmijët tuaj të ikin në emigracion? Ju ardhtë zoti dorën të gjithë atyrë që bëjnë këtë gjë?
Mazniku: Po për fëmijët e këtyre s’duhet të shqetësoheni, kjo është pyetja e drejtë? A kanë të drejtë banorët t’ju shkollohen fëmijët?
Kjo zonë s’është më si para 20 vitesh. Tani qyteti ka ardhur këtej.
Pedagogu: lëri këto sofizma me mua, po të dëgjoj për respekt, këto janë rrena. Mos na shkatërroni kampusin. Ju miku im po bëni një gabim shumë të madh.
Mazniku: Këtu është një djerrinë me plehra, s’ka as vresht asgjë.
Pedagogu: këtu do e ndërtojmë vreshtin
Mazniku: Banorët e meritojnë shkollën.
Pedagogu: këto janë sofizma
Mazniku: kështu ndodh në çdo vend të botës
