Adriana Kalaja ka rrëfyer nëntë ditët e saj, me dorën e thyer.
Ajo shkruan se demokratët duhet të provojnë dhimbjet e saj të tmerrshme, se janë mësuar me komoditet, për të kuptuar sakrificat që duhet të bëjnë për të ardhur në pushtet.
“Të dashur miq e dashamirës.
Ju kërkoj ndjesë, që nuk kam mundur t’ju përgjigjem, për shkak të aksidentit që pësova në dorën e djathtë, ndërsa isha në detyrë si vëzhguese e procesit të numërimit të votave në qendrën te shkolla “Vasil Shanto”.
Ju falenderoj shumë për mesazhet e ngrohta inkurajuese.
Gjatë këtyre nëntë ditëve pas aksidentit, kam reflektuar gjatë në lidhje me gjithë veprimtarinë dhe angazhimet e mia shoqërore.
U nisa fillimisht nga përvoja me aksidentin, kur me urgjencë më çuan në Spitalin e Traumës. Dhimbjet ishin të tmerrshme. Atje nuk kishte asnjë sallë të lirë operacioni, ndaj më thanë se dorën e thyer do ma çonin në vend pa mpirje.
Iu përgjërova mjekut, që ta bëja me qetësues. Mjeku (të cilin e falenderoj shumë) më tha se pa dhimbje, nuk mund të kuptohej kur dora do të shkonte në vendin e saj. Pa ato dhimbje të skajshme, dora nuk mund të rregullohej.
Vuajta shumë edhe në ditët pasardhëse.
Vuajta dhe bëra durim, e privuar edhe nga të gjitha veprimet më të vogla të jetës normale. Sot dhimbjet më janë pakësuar. Duhet të kaloj domosdoshmërisht në këtë proces, i cili, kur përfundon, krijon një lidhje më të fortë se e mëparshmja të dorës në vendin e vet.
Kam reflektuar gjatë mbi këtë.
Kjo përvojë e dhimbjes fizike vlen njësoj për gjithë shoqërinë tonë. Që ajo të shërohet nga e keqja që e ka zënë, i duhet të kalojë nëpër një dhimbje të madhe, të sakrifikojë dhe të heqë dorë nga mendësi e komoditete, në dukje të pandryshueshme.
Asnjë fitore e madhe nuk mund të vijë pa këtë revolucion.
P.S. E njëjta vlen tani edhe për Partinë Demokratike dhe opozitën e vërtetë”, shkruan ajo.
