Standard i dyfishtë në drejtësi: Rasti i prokurores Elisabeta Dosti nxjerr në pah kontrastin me Prokurorinë e Fierit
Rasti i prokurores Elisabeta Dosti, e cila po hetohet për veprat penale të falsifikimit të dokumenteve dhe pastrimit të produkteve të veprës penale, ka ndezur diskutime të forta mbi mënyrën se si sistemi i drejtësisë i trajton çështjet në varësi të personit ndaj të cilit drejtohet akuza.
Në rastin e Dostit, hetimet janë zhvilluar në mënyrë të kujdesshme, me një masë sigurie të butë dhe me respekt të plotë për procedurën dhe të drejtat e saj, siç kërkon ligji.
Por ky standard nuk shihet kudo.
⸻
“Ca të nënës, ca të njerkës” – Pyetja që ngre Greta Hoxha
Sipas Greta Hoxhës, e cila po ndjek prej muajsh sjelljen e Prokurorisë së Fierit ndaj një subjekti të caktuar, ky institucion ka treguar një qasje krejt të kundërt:
“Kur bëhet fjalë për prokurorë apo njerëz të sistemit, gjithçka zhvillohet me kujdes, me durim, me masa të buta. Por kur është fjala për një qytetar ose një biznes, procedurat nisin menjëherë, masat janë më të rënda dhe askush nuk merr parasysh sqarimet apo provat. Pse nuk veprohet njësoj? Pse ligji nuk aplikohet me të njëjtin standard për të gjithë?”
Ajo shton se sjellja e Prokurorisë së Fierit ndaj subjektit në fjalë është perceptuar si:
• e ashpër,
• selektive,
• dhe jo në të njëjtin nivel kujdesi profesional që vërehet në rastet e zyrtarëve të vet.
⸻
Një debat i hapur: standardet e drejtësisë nuk mund të jenë fleksibël
Ky kontrast i dukshëm ka hapur një debat të gjerë publik mbi barazinë para ligjit. Juristët theksojnë se sistemi i drejtësisë humbet besimin qytetar në momentin që masa të ndryshme përdoren për raste të ngjashme, në varësi të personit.
Rasti i prokurores Dosti shërben sot si një shembull i qartë i asaj që qytetarët e përshkruajnë si trajtim të pabarabartë – duke e përforcuar edhe një herë shprehjen popullore: “Ca të nënës, ca të njerkës.”
